خون آشام
آرزویم بود
که در بدر،
هنگام بار گرفتن آن ماه مهتابی
بر چار پای چوبی صندلی ام
تکیه زنم
و دسته ی به هم بافته ی ریسمان را
با نوازشی کوچک و سرد
آویز گردنم کنم
افسوس!
که در غوغای بدر نیمه شبان،
گردنم هدیه ای نبود به زرباف زمخت یک طناب
طعمه ای بود برای یک گرگ نمای خون آشام!
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد