چقدر دلم می خواهد که بی دغدغه، بیکار و با یک ذهن خالی فقط و فقط بنشینم و کتاب بخوانم. نه آینده ای پیش رو و نه گذشته ای پشت سر. تنها خودم و خودم با یک هزاران هزار کتاب نخوانده (ترجیحا رمان انگلیسی). گاهی یک لیوان چای داغ را در رگ هایم روانه کنم و پس از پایان هر کتاب، ساعت ها رویا ببافم و خیال بسازم. بی هدف! بی فکر! بی آرزو!